زنان  - زنان نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند. همین امر موجب اثرگذاری آنان بر اقتصاد کشور می‌شود و اشتغال در سازمان‌های دولتی و خصوصی از جمله راه‌های ایفای نقش آنان در این حوزه است؛ کارآفرینی هم یکی از راهکارهای فعالیت زنان در اقتصاد است و آنان از این طریق می‌توانند موجبات اشتغال آفرینی تعداد بیشتری از زنان را فراهم کنند. در این میان کارآفرینی برای زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست اهمیت دوچندانی دارد؛ چرا که اگر آنان موفق به کارآفرینی شوند علاوه بر تامین نیاز‌های مالی خود و سایر اعضای خانواده از آسیب‌های اجتماعی ناشی از احتیاج مالی مصون می‌مانند.

به گزارش ایسنا، با توجه به اهمیت اشتغال زنان سرپرست خانوار، ستاد توانمندسازی شهرداری تهران در قالب مراکز مهارت آموزی و خود اشتغالی کوثر از کارآفرینی زنان سرپرست خانوار حمایت می‌کند؛ البته زنان کارآفرین و آنانی که در این مراکز کار می‌کنند، دغدغه‌هایی دارند. دغدغه‌هایی که گاهی اوقات برای آنان به مساله تبدیل می‌شود که با برخی از این زنان به گفت‌وگو نشستیم تا آنان از خود ومشکلاتشان برایمان بگویند.

 سعیده جلالی39 ساله که اداره یک کارگاه تولیدی مانتوهای سنتی-ایرانی را برعهده دارد، یکی از مشکلات اداره کارگاهش را کمبود مواد اولیه می‌داند و می‌گوید: گاهی اوقات مواد اولیه کم می‌شود. به عنوان نمونه طی دو هفته پارچه وارد نشد و همکارانم بیکار شدند؛ چراکه بیشتر پارچه‌ها از دوبی وارد می‌شوند البته از برخی کشورهای دیگر نیز بخشی از مواد اولیه ما تامین می‌شود.

 او درباره تاثیر کارآفرینی در زندگی این افراد اظهار می‌کند: این کار موجب می‌شود که زنان احساس استقلال و اعتماد به نفس پیدا کنند؛ البته تنها نهادی که از ما حمایت کرده، شهرداری تهران است و شهرداری علاوه بر اینکه مکان را در اختیار ما قرار داده نیروی انسانی مورد نیاز ما را هم تامین کرده است، به طوریکه ستاد توانمندسازی زنان افراد تازه کار را به ما معرفی می‌کند و آنان را آموزش می‌دهیم و برایشان اشتغال ایجاد می‌کنیم. اگرچه این افراد، زنان آسیب دیده هستند و باید مراعات حال آنها را بکنیم ولی خوش فکر هستند.

 جلالی در زمینه راه‌های تسهیل کارآفرینی زنان معتقد است: لازم است سرمایه در اختیار زنان کارآفرین گذاشته شود علاوه بر آن امکان تهیه مواد اولیه مهیا باشد، چرا که نبود مواد اولیه صدمه زیادی به کار می‌زند. از سوی دیگر مواد اولیه باید از کیفیت لازم برخوردار باشند.

 او به کارگران خود اشاره می‌کند و می گوید: حدود 150 نیرو دارم که تنها 10 نفر آنان در کارگاه مشغول کار هستند و سایرکارگرانم در منزل کار می‌کنند.

 جلالی درباره چالش‌های بیمه‌ای زنان کارآفرین و کارگر، اظهارمی‌کند: من به عنوان کارآفرین خودم باید کارگرانم را بیمه کنم. خیلی کار سختی است. به ویژه در کار من که بیشتر کارگرانم «کار در منزل» هستند و در این شرایط با سازمان‌های بیمه‌گر مشکل زیادی دارم.

 او می‌افزاید: ما به عنوان کارفرما زنانی که درمنزل کار می‌کنند را بیمه نمی‌کنیم؛ بلکه کارگران کارگاه را تحت پوشش بیمه قرار می‌دهیم، این در حالیست که اگر کارشناس بیمه در کارگاه باشد و یکی از همکارانم که به شیوه کار در منزل با ما همکاری می‌کند، برای تحویل یا گرفتن کار مراجعه کند، بیمه ما را جریمه می‌کند. البته تا آنجایی که اطلاع دارم فقط افراد فعال در کارگاه را باید بیمه کنیم.

یکی دیگر از مراکز کوثر شهرداری تهران، یک تولیدی پوشاک زنانه است که مدیریت داخلی آن را معصومه ایزه برعهده دارد، او از فعالیت در این مرکز کوثرابراز رضایت می‌کند و می‌گوید: شهرداری تهران مکان مورد نیاز برای راه‌اندازی کارگاه را در اختیار ما قرار داده است علاوه برآن زنان سرپرست خانوار را به ما معرفی می‌کند و باید به آنان کار را آموزش دهیم.

 او درپاسخ به این پرسش که اگر شهرداری تهران به شما کمک نکند، آیا با مشکلاتی مواجه می‌شوید، می‌گوید: اگر این کمک‌ها از سوی شهرداری تهران ارایه نشود، با مشکل اجاره مکان کارگاه مواجه می‌شویم.

 مدیر داخلی این شرکت تولیدی پوشاک درباره مشکلات این واحد تولیدی نیز می‌گوید: فضای کارگاه، کوچک است و ما از مرحله طراحی تا فینیشینگ به یک جای بزرگتر نیازمندیم چراکه در حال حاضر1050 مشتری در ایران، کردستان عراق و اربیل داریم و درصدد گسترش فعالیت خود هستیم.

 ایزه در پایان اظهار می‌کند: همه کارکنان این تولیدی بیمه می‌شوند، ولی زنانی که کار در منزل انجام می‌دهند، فعلا بیمه نشده‌اند، البته خود آنها نیز تقاضای بیمه ندارند چون تمام وقت با ما همکاری نمی‌کنند.